Biti lider jedne od najjačih svetskih država, svakako najjače evropske, nije lak zadatak, naročito ako u taj kolokvijalno „muški svet“ ulazite kao žena. No takva uloga, svojevremeno je zapala nekadašnju nemačku kancelarku Angelu Merkel. Merkelova je do sada jedina žena koja je obavljala tu funkciju u istoriji Nemačke.

No ovo nije tekst o njenim političkim uspesima, a može se konstatovati da je uspeh, s obzirom da je funkciju obavljala punih 16 godina.

Ovoga puta tema je Angelina pasija, odnosno ljubav prema sportu. I to onom najpopularnijem, fudbalu. 

Nekadašnja nemačka kancelarka veliki je obožavatelj fudbala, često je bila viđana na utakmicama, naročito nemačke reprezentacije, ali osim nacionalne selekcije, voli i klupski fudbal. Angela je veliki navijač Energi Kotbusa. 

Bivša liderka ponovo vodeće nemačke partije, Hrišćansko demokratske unije (CDU) rođena je u Hamburgu, ali je odrasla u Templinu, tadašnjoj Istočnoj Nemačkoj. Ovaj gradić nalazi se u blizini Berlina, ali i Kotbusa, pa nije ni čudo što je Merkelova odlučila da navija za lokalni klub. Kolika je njena ljubav prema najvažnijoj sporednoj stvari na svetu, govori legenda da je navodno redovno u toku svojih radnih obaveza često slušala radio prenose utakmica. 

A upravo taj njen lokalpatriotizam i isticanje istočnonemačkih korena, duboko su povezani sa odabirom kluba. Zbog toga je 2008. godine, na svečanoj ceremoniji proglašena počasnom predsednicom kluba.

Energi Kotbus je klub osnovan 1963. godine, ali korene vuče od jednog starijeg kluba koji su osnovali rudari iz ovog grada. Klub je postojao u različitim formama, sve do 1933. godine, kada je Hitlerov režim odlučio da ugasi sve organizacije koje nisu odgovarale tadašnjem režimu. 

Obnova kluba usledila je tek šezdesetih godina prošlog veka, u okviru tada Istočne Nemačke, odnosno fuzijom nekolicine manjih, lokalnih klubova. U nekadašnjem DDR-u Kotbus nije bio značajan faktor, uglavnom je igrao niže rangove, ali ujedinjenjem i promenom imena u Energi, postaje sve atraktivniji klub. Bili su jedan od retkih klubova koji su doživeli kakav takav uspeh, spajanjem dve Nemačke, iako su počeli od trećeg ranga. Nakon šest sezona igranja u tom rangu, krajem devedesetih izborili su plasman u drugi rang, a onda i promociju u Bundesligu 2000. godine. Te 1997. godine, postali su i prvi istočnonemački tim koji je zaigrao finale kupa, ali su poraženi od Štutgarta. Prvi mandat u Bundesligi potrajao je tri godine, a onda je 2004. godine usledila i prva kriza. Rezultatska kriza, ali i finansijska umalo ih je koštala ispadanja ponovo u treću ligu, a preživeli su samo zahvaljujući gol razlici. Samo godinu dana kasnije vratili su se u Bundesligu, gde su ostali ponovo tri sezone, a najbolja pozicija im je bila 13. mesto, koje su ostvarili u sezoni 2006/07. Od tada pa do danas, Kotbusa nema u eliti nemačkog fudbala. Danas je to jedan niželigaški klub, koji već deceniju skakuće između trećeg i četvrtog ranga. 

Svetla najveće scene odavno ne sijaju na „Stadionu Prijateljstva“, ali ni najpoznatija navijačica ovog kluba više nije važan faktor na političkoj sceni. Uprkos tome što ova dva slučaja nemaju direktnu poveznicu, s obzirom da je Merkel svoju poziciju prepustila novim snagama u partiji, Kotbus je već duže od decenije ekipa bez većih ambicija. No podrška navijača, a jedna je od većih u nižim rangovima, podseća na slavna vremena kada je Energi bio jedna od neugodnijih ekipa nemačkog elitnog ranga.